Verlegen ...

Vlietopper haven

(Leidschendam)

Donderdag 

Het “kratten gebeuren” gaat weer gestart worden. Dat betekent dus echt het einde van Zomertoer 2013. Morgenavond slapen we weer thuis. Zal wennen zijn. Al is ons bed hier smaller, niet bepaald zacht te noemen en je moet je vooral niet achterover in laten vallen, zoals thuis, dan zit je onder de blauwe plekken, daarbij het is hier ook kouder, maar …….. toch verkies ik de boot situatie.

Echter eens moet de draad in Voorschoten toch weer opgepakt worden. Jaap heeft trouwens veel plannen voor de winter om het een en ander aan de boot te wijzigen, cq verbeteren. Iets wat al heel lang op zijn lijstje staat en nu zeker aan de beurt gaat komen. Het is veel werk voor hem en zal maanden in beslag nemen. Wat het werk is, vermeld ik hier nog even niet, dit om al te “lastige” vragen te voorkomen.

Intussen heb ik ook een uittreksel van het logboek gemaakt.

Gevaren: 142 uur

Totaal gevaren: bijna 1000 km. De teller stond op 976, maar er zijn een aantal momenten geweest waarop er niets genoteerd werd door de laptop. Bijvoorbeeld door stroomuitval, vergeten de schakelaar om te zetten, of te laat in te schakelen. Dit heb ik zo’n beetje geschat op een kilometer of 25. Dus rond de 1000 km zeker.

Het aantal sluizen heb ik geteld en kwam op: 59, toch ook een respectabel aantal. Met geen enkele die in mijn herinnering, echte problemen gaven. Dit in tegenstelling tot andere jaren. Het weer was dit jaar natuurlijk prachtig te noemen. Het grootste gedeelte van de tijd alleen maar zon gehad, en wat een zalige temperaturen er bij. Misschien af en toen een ietsiepietsie te warm.

Jaap is nu naar huis en gaat kratten verzamelen, lege. En ik ga me vast geestelijk voorbereiden op het vullen ervan…..of te wel douchen en me aankleden.

Nog een dingetje. We hebben genoten van  jullie zo ontzettende lieve reacties tijdens onze reis op onze weblog; iets waar we steeds heel blij en soms heel verlegen van werden ….

Vrij zijn...

De Kever

(Bij de Kaag)

Dinsdag 

De Anthonetta, een schip welke we al jaren via hun weblog volgen en nu eens een keertje echt bezocht hebben. Aad en Carla geen toervaarders zoals wij, nee de Anthonetta is hun woonhuis cq schip. Al bijna 10 jaar en ze zouden niet anders willen. Wij raken ook meer en meer verslaafd aan dit bootleven. Na deze vier maanden  van af begin juni steeds gezellig verblijvend in ons eigen salonnetje in plaats van een woonkamer, alleen het woord al….WOONkamer. En nooit een ander uitzicht als je ’s morgen de gordijnen openschuift. Hoogstens de seizoenen hebben invloed op dat beeld.

Op een boot is de hele wereld van jou zo lijkt het. In theorie natuurlijk, je blijft ergens liggen, geniet van de omgeving en wil je wat anders dan maak je je lijnen los en vertrekt! Desnoods elke dag naar een andere stek. En bevalt het je daar, dan blijf je er gewoon weer een paar dagen liggen.

Zo is het natuurlijk niet echt. Je hebt zorgen om je water hoeveelheid, dat geldt ook de dieselvoorraad, de techniek moet onderhouden worden, technische mankementen oplossen anders is alle luxe in een klap tot op nul terug. Thuis moet je alleen de rekeningen op tijd betalen en je beschikt over water, warmte en comfort. En dan moet ik ook eerlijk vermelden dat je ten eerste niet overal zomaar mag aanleggen, en is het toegestaan dan altijd beperkt in tijd. Soms maar een of twee dagen en dan moet je weer weg zijn. Dus zo groot is onze vrijheid ook weer niet. Maar toch, wonen op een boot? Als je er over na gaat denken, ga je bijna je huis in de verkoop zetten. Tot je, in ons geval realiseert dat het allemaal niet zo vrij en blij is. Nee, onze gezondheid staat dit soort exercities niet meer toe. Dus “Carpe Diem” of te wel pluk de dag. En dat doen we, hebben we deze af gelopen tijd wederom volop gedaan.

EN… de plannen voor het nieuwe jaar, die liggen al weer klaar.

Na sudderen...

Balgerij

(Bij de Kaag)

Maandag 

En weer een prachtige start van een dag. Stralende zon, met een iets te straf koud windje om het buiten ook aangenaam te hebben. Binnen staat de CV gewoon op 20, en is het er verder goed toeven.

Dit was zo’n beetje het beeld van de drukte in de kom hier. Het was sloepenweekend. Zeilend heb ik ze echter niet gezien. Kon daar niet komen, we liggen namelijk aan een eiland met daar weer omheen ook weer bosschages. Verder weinig te melden. De acties zijn niet meer dan wat na sudderen van een heerlijke vier maanden….

Het einde van ons vaarseizoen wordt nu echt zichtbaar. Nog twee dagen en dan wordt het weer “kratten sjouwen….”

Feestjes...

Balgerij

(Bij de Kaag)

Zaterdag 

Bijna waren we doorgevaren naar een andere plek. Hele hordes aan boten schoven met ons de Balgerij langs en ook in.

“Zo te zien is er geen plaats meer voor ons” riep Jaap. Ik was er nog niet helemaal van overtuigd en vroeg toch nog een poging te wagen en inderdaad plek genoeg.

Maar het is er wel zeker druk, gezellig druk zo te zeggen. Hier en daar worden kleine feestjes gevierd zo te zien. Boten gedubbeld langs de kant, grote tent op de wal geplaatst, en hier en daar hoor ik al wat muziek. En verder een prachtige zon, alleen de wind is wel wat frisjes. En van die weersverslechtering valt niets te zien overigens.

Zo houden we het hier wel zeker een paar dagen uit…. 

Elize 1???

t Joppe

(Vlakbij Warmond)

Zaterdag 28 September

Gisteravond een steiger die nagenoeg leeg was. En nu?

Ineens van die vier of vijf grotere jongens aangemeerd. Met vooraan voor ons een wel heel bekend schip. Van naam dan, we kennen de huidige eigenaar niet, wel haar geschiedenis. Alleen Margreet kan dit, te weten ELIZE 1, bevestigen of ontkennen. Ze leest onze weblog trouw, dus horen/lezen we eerdaags vast wel vanuit Zuid Frankrijk, of die het inderdaad was.

 

Zo dadelijk gaan we boodschappen doen, althans Jaap en als alles weer binnen is varen we naar de Balgerij. Er is heftig weer voorspeld voor vandaag. Windkracht vijf uit het oosten en die krijgen we op deze plaats vol op de zijkant. Dat zal dus hevig schommelen worden, en daar hebben we niet zo’n trek in, dus gaan we vandaag al verkassen.

Nog even een sfeerplaatje van vanmorgen vanuit ons keukenraam.

 

Kijk naar de windveren, deze voorspellen hier al niet veel goeds. 

Tussenstop...

Vlietopper

(In Leidschendam)

Vrijdag 27 September

Na deze kleine tussenstop wat het plots is geworden, gaan we nog een paar dagen weg. Naar de Kaag. Het is zulk mooi weer, dat willen we nog even meepikken zo’n nazomertje. Intussen loopt de watertank vol, liggen er heerlijke broodjes in de oven te bakken en in onze koelkast 4 heerlijke haringen zojuist gehaald op de markt in Voorschoten.

Hopelijk is het niet al te druk op de Kaag, en kunnen we een fraai plekje aan een van de steigers in ’t Joppe vinden. Kunnen we mooi morgenochtend nog  boodschappen bij AH in Warmond voor de komende week doen.

We gaan nog even door met genieten, zo lekker in het zonnetje.

Zoals hier te zien is, was er plaats genoeg. En dit terwijl het toch behoorlijk druk was op weg naar de Kaag plus het prachtige weekend weer….. 

België...

Vlietopper

(In Leidschendam)

Donderdag 

Het zit er weer op. Alleen we liggen nog niet op onze eigen stek, maar aan de passantensteiger. De onze was nog bezet, we waren vergeten te melden dat we eraan kwamen. Tja en waarschijnlijk wordt het niet eerder dan 1 Oktober dat we naar ons eigen plaatsje aan de steiger kunnen gaan.

Is dat erg? Nee hoor, we hebben een mooi uitzicht op de Vliet. Net als onderweg zie je af en toe wat bootjes voorbij komen. Altijd leuk om naar te kijken.

Het was een rustige en easy vaartocht hiernaar toe. Alleen het stukje in de Vliet ter hoogte van Voorburg en verder. Daar deden ze weer een beetje moeilijk. Ik weet niet wat het is, maar altijd ontstaan er discussies over onze doorvaar hoogte. Je vraagt om een brugopening, je krijgt hun fiat en vervolgens gebeurt er helemaal niets. Na een klein kwartiertje dobberen, vraag ik per Marifoon of er gewacht moet worden op beroepsvaart of dat er problemen zijn.

“Hoe hoog bent u?”

“Twee meter zeventig.”

“Ja dan heeft u wel een probleem. Dan moet de brug voor  u geopend worden.”

Alsof ik iets geheel nieuws te horen krijg. En vervolgens:

“We gaan de brug voor u openen”.

Hoe vaak dit al gebeurd is, ik weet het niet. Het lijkt alsof ze ons altijd zolang laten wachten tot we uiteindelijk voor zouden kiezen gewoon onder de brug door te gaan varen, iets wat dus helemaal niet kan.

We hebben al vele varianten van deze situatie achter de rug zo lang dat we deze route varen. Maar ’t blijft irritant.

Maar dit is een van de weinige minpuntjes die we tijdens onze gehele vaartocht hebben meegemaakt. Eigenlijk verliep alles prima. Geen echte technische storingen in het schip, hoogstens hier en daar een los draadje of zo, geen onverwachte stremmingen bij sluizen, bruggen en dergelijke, voor het meeste van de tijd het prachtigste weer van de wereld gezien, en ontzettend veel gezien en vooral overal genoten.

En het gaat er op lijken dat we Frankrijk voor België gaan inruilen als ons toekomstige vaargebied.